Οι μπέιμπι σίτερ της παιδικής ηλικίας κάνουν τους άντρες να φύγουν

Οι μπέιμπι σίτερ της παιδικής ηλικίας κάνουν τους άντρες να φύγουν
Οι μπέιμπι σίτερ της παιδικής ηλικίας κάνουν τους άντρες να φύγουν
Anonim
Εικόνα
Εικόνα

Ένας Βρετανός ψυχίατρος, ο Δρ Ντένις Φρίντμαν, κατέληξε σε μια ενδιαφέρουσα θεωρία. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι μητέρες που αφήνουν τους γιους τους στη φροντίδα μιας άλλης γυναίκας, δηλαδή μιας μπέιμπι σίτερ, μεγαλώνουν μοιχούς άντρες παρά τη θέλησή τους. Έτσι, πιστεύει ότι ένα αγόρι γίνεται κυνηγός φούστας επειδή η μητέρα του τον εμπιστεύτηκε σε άλλη γυναίκα, αναφέρει το περιοδικό Time. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, το γεγονός ότι δύο γυναίκες φροντίζουν ένα αγοράκι ταυτόχρονα, του δίνει την ιδέα ότι δύο γυναίκες καλύπτουν τις ανάγκες του ταυτόχρονα. Ο θεσμός της νταντάς τον εισάγει στην έννοια της άλλης γυναίκας, γράφει ο Friedman στο βιβλίο του (The Unsolicited Gift: Why We Do The Things We Do), στο οποίο προσπαθεί να αποκαλύψει πώς η αγάπη της μητέρας για το παιδί της θα επηρεάσει την συμπεριφορά του παιδιού ως ενήλικα.(Στη Μεγάλη Βρετανία, οι μητέρες αναγκάζονται να επιστρέψουν στη δουλειά τους σχετικά σύντομα, έτσι πολλές εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε νταντάδες ενώ εργάζονται.)

Η νταντά, φυσικά, επηρεάζει και τα κορίτσια, σύμφωνα με τον Friedman, η απουσία της μητέρας τους δημιουργεί ένα «κενό ανάγκης» σε αυτά, το οποίο αργότερα μπορούν να γεμίσουν με υπερβολές ή και ασωτίες. Αλλά κατά τη γνώμη του, το να αναγκάζονται να μείνουν χωρίς τη μητέρα τους μπορεί να είναι πραγματικά ανησυχητικό για τα αγόρια. Για ένα τόσο μικρό αγόρι, το να είναι διπλή γυναίκα θα είναι φυσικό, το ένα να καλύπτει τις οικογενειακές του ανάγκες και το άλλο να καλύπτει τις σωματικές του ανάγκες. Και αν αυτό το μοτίβο είναι σταθερό μέσα του, ως ενήλικας περιπλανιέται έξω από την οικογένεια, αν οι ανάγκες του δεν ικανοποιούνται στο σπίτι.

Σύμφωνα με τον Friedman, οι μητέρες δεν πρέπει να εργάζονται, αλλά εάν είναι απαραίτητο, δεν πρέπει να επιστρέψουν στη δουλειά πριν το παιδί γίνει ενός έτους. Σύμφωνα με τους επικριτές, και ειδικά τις εργαζόμενες μητέρες, ωστόσο, ο Friedman δεν μπορεί να παρουσιάσει πολλά στοιχεία για να αποδείξει τη θεωρία του, και επιπλέον, το ερώτημα είναι καθαρά θεωρητικό, αφού πολλές μητέρες είτε επιστρέφουν στη δουλειά μετά τον τοκετό είτε απλά δεν μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Επιπλέον, σύμφωνα με πολλές γυναίκες, ο Friedman απαλλάσσει τους άνδρες από το βάρος της απιστίας και μεταβιβάζει την ευθύνη στις γυναίκες: είτε η απρόσεκτη σύζυγος οδηγεί τον άντρα στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας, είτε η αδιάφορη μητέρα.

Επιπλέον, άλλοι ψυχολόγοι μιλώντας στο Time τονίζουν ότι το βρέφος δεν είναι μόνο συναισθηματικά συνδεδεμένο με τη μητέρα του. Ο πατέρας, ο παππούς και η γιαγιά, ο αδερφός και πολλοί άλλοι είναι παρόντες στη ζωή του και αυτές οι σχέσεις είναι όλα σημαντικά μέρη της υγιούς ανάπτυξης. Επιπλέον, το γεγονός ότι κάποιος είναι έντονα δεμένος συναισθηματικά με την μπέιμπι σίτερ του δεν σημαίνει ότι δεν είναι δεμένος και με τη μητέρα του, επομένως και τα δύο δεν αλληλοαποκλείονται.

Συνιστάται: